Շոտլանդական հարսանիքի ավանդույթներն ու սովորույթները

Նշանդրեքին, որպես սիրո խորհրդանիշ, ամուսնական զույգին տրվում են շոտլանդական  կրծազարդեր, որոնք հիմնականում պատրաստված են արծաթից՝վրան  փորագրված  երկու փոխկապակցված սրտեր։ Եթե զույգը այդ կրծազարդը  փակցնի առաջնեկի վերմակին, ապա այն ընտանիքին կբերի հաջողություն։
Հարսին նվերներ տալու արարողությունից հետո, հարսը պատրաստվում է և հագնում հարսանյաց  երկար զգեստ՝ պատրաստված հին վարագույրներից կամ  էլ մեկ  այլ  կտորից և  կրում է  որևէ զարդարանք։ Հետո հարսը պետք է իր հետ տանի   աղով լցված մի փոքր գավաթ, որից հետո հարսնաքույրերը հարսին տանում են  զբոսնելու ,իսկ կանայք հարվածելով   կաթսաներն ու թավաները՝այսպես  նշելով հարսի կարգավիճակը։ Դրանից հետո հարսը  համբուրում է բոլոր նրանց, ովքեր  գումար են գցել այդ ամանի մեջ:  Այս ավանդույթը բերում է հաջողություն, բարեկեցություն և պտղաբերություն։
Հարսի դուրս գալու ավնդույթի նման մեկ այլ ավանդույթ ունի նաև փեսան:  Հարսանիքից առաջ  փեսան ունի «եղնիկի գիշեր» կոչվող երեկո,  փեսան զուգվում է ,  նրան տանում են փողոցներով զբոսնելու և սկսում են ծաղրել։ Երբեմն փեսան մարմնավորում է հղի կնոջ կերպար ,և այդ օրը լինում է ընկերների կատակների  կենտրոնում, ընկերները օգնում են նրան նշել այդ օրը շատ խմեցնելով։ Օրվա վերջում  փեսային հասցնում են իր տան փողոց՝ մերկ և կապկպված։
Մեկ այլ՝ մինչ հարսանեկան ավանդույթը ներառում է ոտքեր լվանալու արարողությունը, հարսի ընկերուհիները լվանում են նրա ոտքերը ։ Ամուսնացած երջանիկ կնոջ հարսանեկան մատանին դրվում է լոգարանի մեջ ,և ով առաջինն է այն գտնում, լինում է հաջորդը, ով կամուսնանա։
Հարսանիքի օրը  հարսանեկան խնջույքի անդամները ճանապարհին ծաղկի թերթիկներ  շաղ տալով գնում են եկեղեցի։ Բայց եթե նրանք հանդիպում են թաղման կամ խոզի, ապա դա դժբախտություն է համարվում և դրանից խուսափելու համար պետք է հետ դառնան և նորից սկսեն։ Հոգևորականը օրհնում է հյուրերի կողմից բերված ուտելիքները և համբուրում հարսին։

Արարողությանը սովորաբար նվագում են շոտլանդական պարկապզուկները և հնչում է գալիական  օրհներգը: Ավանդույթի համաձայն, փեսան հագնում է, ազգային տարազ համարվող կիլտ՝կիսաշրջազգեստ և բաճկոն:
Զույգը մասնակցում է ձեռք կապելու արարողությանը, որի ընթաքում  նրանց դաստակները միացնում են իրար կտորի կամ պարանի միջոցով։ Նա հարսին նվիրում է  թեյի փորագրված գդալ, որպեսզի հաստատի, որ իր կինը երբեք առանց սնունդի չի մնա։ Նա նաև իր  ապագա կնոջը  նվիրում է  ընտանեկան թուր, որպես իրենց ընտանիք ընդունելու նշան:Երբ հարսը դուրս է գալիս եկեղեցուց,  նրան մի երեխա  ձիու պայտ է տալիս ՝որպես հաջողության նշան. Դրանից հետո  հարսը և փեսան մետաղադրամներ են նետում օդ, որպեսզի երեխաները  հավաքեն։ Այս արարքը բարության  խորհրդանիշ է : Արարողությունը ավարտվում է նորապսակներին տուն ուղեկցելով:  Մինչ հարսի տուն  մտնելը ՝ նրա գլխին  վարսակից պատրաստված բլիթ են կոտրում , որի կտորներները բաժանում են բոլորին։ Դրանից հետո, փեսան պետք է հարսին գրկած տանի շեմի վրայով, որպեսզի պաշտպանի նրան վատ ոգիներից։
Արարողությունն ավարտվում է, երբ քահանան օրհնում է տունը, նորապսակներին և նորապսակների անկողինը։

Նյութի անգլերեն տարբերակը՝ այստեղ։